سلام. یک سال دیگر نیز گذشت...
اینکه در شب قدر چه بخواهیم، خود چالش کمی نیست تا اینکه توقع برآورده شدن‌ش را داشته باشیم.
بنظرم اصل، همان دانستن «چه خواستن» است وگرنه تسهیل هدف و رسیدن به خواستن خود به‌خود انجام می‌شود.
حضرت عطار می‌فرماید:
گر مرد رهی میان خون باید رفت
وز پای فتاده سرنگون باید رفت
تو پای به راه در نه و هیچ مپرس
خود راه بگویدت که چون باید رفت
امیدوارم در انتخاب راه و اهداف‌مون اشتباه نکنیم.
یاعلی
سلام
بعد از حدود یک سال به اینجا سر زدم و خانه تکانی کردم. چند مطلب پیش‌نویس را منتشر کردم و امکانات وبلاگ را ارتقاء دادم و دامنه‌ی skhalil.ir را به آن متصل کردم.
به دست‌نوشته‌های 5 سال پیش خود می‌خندم. امان از آینده‌ای نه‌چندان دور که به زمان حال بخندم. هرچند فرمود: این زندگی دنیا چیزی جز سرگرمی و بازی نیست!
دوستی چند روز پیش مرا خطاب کرد: "جوان جویای نام"
نکته و تذکر خوبی بود. در گیر و داد فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی، چقدر در پِی نام‌م؟ نکند هوای نفس‌ای که شهید همت تذکر می‌دهد شامل حال‌م بشود؟
امیدوارم کارهای ما برای خدا باشد.
یاعلی
سلام
امروز تقریبا یک سال از اتمام خدمت سربازی میگذره و من در طی این مدت به گزینه های مختلف برای انتخاب شغل که در پیش رو داشتم فکر میکردم و یکی رو که دوست داشتم انتخاب کردم. البته بهترین نبود اما دوست داشتنی ترین بود. تعریف کار و شغل و تفاوت های این دوکلمه و یا اینکه الان خوشحالم از کارم یا نه و گزینه های بهتر چی هستند رو نمیخوام بگم. بلکه امشب به این فکر کردم که در بک سال گذشته دست آوردهایم چه چیزهایی بودند...
دست آوردهای اعتقادی، دینی، علمی، اجتماعی، اقتصادی و ...، مهم تر از همه دستاورد های دلی!
خسران را بیش از همه در گزینه ی آخر جستجو میکنم. در یک سال بزرگتر شدنم و پیر شدنم، چقدر دل بدست آوردم. به تعبیر ما آدما بنظرم خدا هم دل داره، چقدر دل خدا رو بدست آوردم، چقدر دل امام زمان، چقدر دل پدر و مادرم، چقدر دل اطرافیانی که ادعای دوست داشتنشون رو میکنم...
چه بسا این خسران از همین مورد آخری که گفتم نشئت گرفته و حتی باعث نوشتن این مطلب شد.
توصیه میکنم خودم و شما را به بدست آوردن دل، این گوهر نایاب الهی.
سلام.
از شما چه پنهان دل‌م گرفته.
چند صباحی به اینجا فقط سر میزدم و نظرات دوستان را پاسخ میگفتم. شاید دوباره به نشر خزعبلات خود اقدام کنم.
ولی هم‌اکنون دل‌م به وسعت دریا گرفته.
همین.
نیازمند کمی انتقال محبت (شارژ) ، آن هم از نوع بی انتهایش
محبتی آسمانی
محبتی که بتوان در زمین زندگی کرد.
چرا سر خود و شما را درد بیاورم،
محبت زهرا (س) را میخواهم،
محبت علی (ع) را میخواهم.
انگار شارژم تمام شده
دیروز برای دوستم مقداری شارژ پولی انتقال دادم و به این فکر افتادم
مگر امکانات اهل بیت از ما بیشتر نیست
خب لطف بفرمایند به این دل بی صاحاب و گم گور شده ما(یکم کوچه بازاری شد :دی)
کمی محبت انتقال بدهند شاید آرام گرفتیم
شاید که نه ، حتمن آرام میگیریم.
همین.
