معجزه

هنوز تصمیم‌م رو نگرفتم ؛

منتظر یه نشانه‌م ، یه علامت ، یه اتفاق که بهم بگه برو ، تو میتونی ، درست میشه

شاید خواب پارسال مادرم این توقع رو برام ایجاد کرده ، هرچند کلا قدرت تصمیم گیریم پایینه

مادرم خواباش تقریبا درست ازآب درمیاد

خواب امام رضا رو دیده بود

درمورد من...

من؟ :(

آرزوهای شعاری

خسته ام از آرزوها ، آرزوهای شعاری

شوق پرواز مجازی ، بالهای استعاری

لحظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن

خاطرات بایگانی،زندگی های اداری

آفتاب زرد و غمگین ، پله های رو به پایین

سقفهای سرد و سنگین ، آسمانهای اجاری

با نگاهی سر شکسته،چشمهایی پینه بسته

خسته از درهای بسته، خسته از چشم انتظاری

صندلی های خمیده،میزهای صف کشیده

خنده های لب پریده ، گریه های اختیاری

عصر جدول های خالی، پارک های این حوالی

پرسه های بی خیالی، نیمکت های خماری

رو نوشت روزها را،روی هم سنجاق کردم:

شنبه های بی پناهی ، جمعه های بی قراری

عاقبت پرونده ام را،با غبار آرزوها

خاک خواهد بست روزی ، باد خواهد برد باری

روی میز خالی من، صفحه ی باز حوادث

در ستون تسلیتها ، نامی از ما یادگاری

قیصر امین پور