رمضان نوشت:
بعضی ها در رمضان الکربم غذای جسمشان تامین نشد اما چنان روحشان تامین شد که به شرط حیات! تا سال آینده شارژ هستند.
آنچنانی ابصار خود را فروبستند که تا یکسال دلخوشند به تحقق وعده های الهی !
آنچنانی زبان خود را کنترل کردند که تا یکسال دلخوشند به تحقق وعده های الهی!
اما حیف ؛
بعضی ها روحشان تامین نشد ،
یعنی زخمشان خوب نشد که هیچ ، تازه تر شد . چرا که در این مهمانی دست خالی آمدند و دست خالی تر برگشتند.
سید حمیدرضا برقعی در قبله مایل به تو میگوید:
زخمی ام ، التیام میخواهم
التیام از امام میخواهم...
دل نوشت:
بسی رنج بردم از این گنگی زبان! از بی شرحی صدر ، از میسر نبودن کارم .
حکمت دیر گره گشایی از زبان را نمیدانم ، شاید دانستن حکمتش معادل با همان شرح صدر باشد.
.
.
.
باز مانده ام چه بگویم ، بازمیگردم به همان نقطه اول : رب شرح لی صدری
همین.
